Już niedługo może nas czekać rewolucja w dziedzinie przechowywania cyfrowych danych na dyskach. Pewnie nie jutro, ani nie za tydzień, ale naukowcy z Microsoft Research poczynili pierwsze poważne kroki ku temu, abyśmy z nadzieją mogli wypatrywać przyszłości archiwizowania danych cyfrowych.
Naukowcy w ramach Projektu Silica stworzyli szklany dysk, na którym można przechowywać i następnie odtwarzać z niego dane. Aby to udowodnić, na szklanej płytce o wymiarach 75 x 75 x 2 mm zapisano film Superman z 1978 roku. Każdy taki szklany kwadrat jest w stanie pomieścić 75,6 GB danych. Są one zapisywane trójwymiarowo wewnątrz płytki, a nie na powierzchni dysku, tak jak to miejsce w przypadku dysków optycznych, takich jak CD czy DVD, więc dane są bardziej bezpieczne. W warstwie o grubości 2 mm może znaleźć się ponad 100 warstw wokseli (najmniejszych elementów w grafice trójwymiarowej. Woksel to w uproszczeniu piksel w grafice 3D). Dane „wypalane” są w krzemowym szkle za pomocą lasera.
Oprócz pojemności, szklane dyski mają jeszcze jedną, ogromną przewagę nad nośnikami HDD, SSD oraz różnej maści nośnikami optycznymi – trwałość. Płytkę w trakcie testów gotowano, podgrzewano w mikrofali, trzymano w wodzie, mrożono, a nawet czyszczono stalową wełną, po czym okazało się, że nie pojawiły się żadne ubytki danych. Trwałość takiego szklanego dysku szacuje się na ok. 100 – 200 lat, więc projektem zainteresowały się już różne firmy, między innymi Warner Bros, chcące magazynować w taki sposób swoje filmy. Zresztą sam Ant Rowstron, zastępca dyrektora laboratorium Microsoft Research w Cambridge, stwierdził, iż Project Silica nie jest projektem dla użytkownika domowego, a propozycją dla usług o skali „chmury” danych.
Należy jednak domniemywać, że „póki co” dyski ze szkła kwarcowego nie będą dostępne dla szarego Kowalskiego i Smitha. Być może kolejne lata przeniosą zapowiadaną przeze mnie rewolucję pod strzechy. Tylko, czy w domu jest nam potrzebny nośnik o takiej trwałości?
Źródło: techspot.com, variety.com
